Rozdział 19

31.10.2003r , czwartek
  Dopiero zdałam sobie sprawę, że  dzisiaj jest trzydziesty pierwszy października, Halloween, Noc Duchów.. Jak zwał tak zwał. Spojrzałam na Ronnie, która jeszcze smacznie spała i poszłam do łazienki aby się odświeżyć. W ten dzień w Hogwarcie nie mamy lekcji. Podczas tego dnia przebieramy się w postacie z bajek. Ja postanowiłam się przebrać za dobrą wróżkę. Założyłam swój ręcznie uszyty strój. Nie tylko ja dziwnie wyglądałam. Zauważyłam, że kilka pierwszoklasistów przebrało się za Harry'ego. Sam Harry przebrał się za pirata. Nie mogłam się nie uśmiechnąć.
- Harry, wyglądasz bardzo... - zaczęłam.
  Harry zaczął robić swoje"groźne miny". Nie mogłam się nie powstrzymać aby nie parsknąć śmiechem.
- No co? - zapytał Potter i też się uśmiechnął. - Ahoj, kamracie!
  Do Wielkie Sali wszedł Draco, który przebrał się za księcia. Zastanawiałam się kim była jego księżniczka. Myślę, że chcąc czy nie jego księżniczką będzie Ronnie. Mike przebrał się za rycerza. Miał nawet w ręce miecz. Wyglądał na bardzo zawstydzonego. Obok mnie ustanął także Malfoy. Cały czas pożerał mnie wzrokiem.
- Granger, przebrałaś się za  wróżkę? - zapytał Draco.
- Tak, a coś nie tak? - zapytałam z uśmiechem.
- Muszę ci powiedzieć, że twój strój jest bardzo inspirujący... - wyszeptał blondyn.
- Draco! - usłyszeliśmy dobrze nam znany głos. To była Ronnie.
- Cholera. - syknął Draco.
  Jak myślałam wcześniej Ronnie przebrała się za księżniczkę. Wyglądała naprawdę bardzo ładnie co nie zmieniało faktu, że i tak jej nie lubię.
- Wszędzie cię szukam, kochanie. - odparła zdyszana Ronnie.
  Kochanie...?
- No właśnie, musimy coś ogłosić. Prawda Draco? - odparła panna Jenkins. - Od wczoraj oficjalnie ja i Draco jesteśmy parą. Czyż to nie wspaniałe, Hermiono?!
  Nie wiedziałam co mam jej odpowiedzieć. Byłam w szoku. Spojrzałam na Draco. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji. Pogratulowałam Ronnie i jak najprędzej wybiegłam z Wielkiej Sali. W sumie Draco nie był nie jest i raczej nie będzie nigdy mój. Ale ta wiadomość zupełnie mnie przytłoczyła. W drodze do pokoju zauważyłam Ginny. Siedziała na parapecie, płakała... Wiem, że źle mnie potraktowała ale to w końcu moja przyjaciółka.
- Gin, co się stało? - zapytałam.
  Zauważyłam, że Ginny miała na twarzy kilka sinych śladów. Ponadto na ubraniu były widoczne ślady krwi. Biła się z kimś czy jak..?
- Herm, przepraszam. Pomyliłam się. Naprawdę przepraszam. - odparła ruda i się do mnie przytuliła.
- Wyglądasz jak po jakiejś bitwie. Co się stało? - zapytałam.
- Ronnie mnie pobiła. Nie wiem nawet jak to się stało. Po prostu wystarczyło kilka słów za dużo i zaczęła mi wyrywać włosy, bić po twarzy, klatce piersiowej... - opowiadała panna Weasley. - Ona nie jest taka jak wszyscy myślą. Coś ukrywa. Zresztą James tak samo. Słyszałam jak wspólnie spiskowali.
- James to palant więc wszystkiego się można po nim spodziewać. - odparłam. - Nie martw się. Poradzimy sobie z tym.
  Zaprowadziłam Ginny do dormitorium i poszłam po Harry'ego. Zauważyłam Rona, który obściskiwał się z Lavender. Nie chciałam im przeszkadzać. Harry spędzał wolny czas z Luną i Mikiem. Gdy zauważył moją srogą minę od razu wstał.
- Herm, czy Ginny...?
- Idź do niej do dormitorium. - rozkazałam.
  Spojrzałam zimno w stronę Ronnie. Ta dziewczyna jest nieobliczalna. Malfoy to zauważył, odsunął się od Ronnie i do mnie podszedł. Bez słowa odeszłam od  niego. Nie miałam zamiaru się przed nim tłumaczyć.
- Granger, nie wygłupiaj się. - odparł Draco. - Ale masz kwaśną minę...
   Lekko dotknął mojej dłoni. A ja gwałtownie odskoczyłam.
- Znowu zaczynasz? - zapytał ostro.
- Wracaj do Ronnie. Zajmuj się nią, a nie mną. - odparłam chłodno. - Ja tego nie potrzebuję.
  Spojrzałam na Ronnie, która uważnie mi się przyglądała. Czas na małe śledztwo w jej sprawie. Kim jest i czego chce...
- Ona nic mnie nie obchodzi. - westchnął Draco i przybliżył się do mnie jeszcze bardziej.
- Odsuń się, Malfoy Ludzie się patrzą. - warknęłam.
   Reagowałam tak jak nie powinnam reagować. W co on gra? Blondyn zrobił tak jak mu kazałam. Odsunął się ode mnie i poszedł prosto w ramiona innej. Wychodząc z Wielkiej Sali długo zastanawiałam się kim jest Ronnie i czego tak naprawdę chcę. Ona zniszczy wszystko czego się dotknie. Lecz jest popularna i nikt nie uwierzy, że ta przemiła istotka jest w stanie zrobić coś złego.

  Nagle ktoś złapał mnie od tyłu, zakrył usta swoimi dłońmi i zaciągnął do pustej klasy. Nie widziałam jego bądź jej twarzy. Obstawiałam, że to jakiś chłopak. Miał sporo siły i w dodatku powoli od tyłu próbował mnie rozebrać. Rzucił mnie na podłogę i dzięki temu ujrzałam jego prawdziwą twarz... James?!
- James, dlaczego to robisz? - zapytałam.
- Mówiłem, że mam zamiar spędzić z tobą bardzo upojną noc, Hermiono. - odparł James i usiadł na mnie okrakiem.
- Zostaw mnie! - zawołałam.
  Szybko rozerwał mój strój wróżki. Bardzo się wstydziłam ponieważ byłam w samej bieliźnie. Nie miałam siły z nim walczyć. Biłam go pięściami ale on nie reagował. Zaczął  całować mnie po nagim ciele. Nie chciałam dopuścić aby doszło do czegoś poważniejszego. Kopnęłam go prosto w jego najczulsze miejsce. Podziałało. James zaczął krzyczeć z bólu. Na początku chciałam od razu wziąć swój strój i uciec ale się powstrzymałam. Mój strój wróżki był w nie najciekawszym stanie. No, a ja nie miałam zamiaru biegać po zamku w samej bieliźnie. James złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie. Ja go mocno podrapałam i wybiegłam z sali. Teraz ani przez chwilę się nie wahałam.
- Wracaj tu dziwko! - zawołał Lestrange. - Jeszcze z tobą nie skończyłem! Jeśli komukolwiek o tym powiesz to będziesz martwa Granger!
  Szybko pobiegłam do łazienki gdzie zazwyczaj przebywała Jęcząca Marta. Byłam w samej bieliźnie i bałam się gdziekolwiek poruszyć. Cała się trzęsłam. Spojrzałam na mój strój wróżki, a raczej na jego strzępy. Nie byłam w stanie się na niczym skupić. Różdżka, gdzie jest moja różdżka...? Oczywiście gdy spotyka mnie coś złego to nie mam przy sobie różdżki. Normalka. Mimowolnie po moich policzkach zaczęły spływać pojedyncze łzy.
  Po jakiejś godzinie szybko pobiegałam do swojego dormitorium. Miałam nadzieję, że nikt mnie nie dojrzy. Na szczęście w dormitorium nikogo nie było. Szybko wzięłam prysznic aby choć na chwilę zniknęły wszystkie złe emocje.
- Hermiona..? - usłyszałam.
To była Luna.
- Tutaj! - zawołałam. - Biorę prysznic.
- Za kilka minut rozpoczyna się impreza Halloweenowa. Gdzieś ty była?
- Nie mam na nią ochoty. Chyba zostanę w pokoju. - odparłam
- Wiesz, James o ciebie pytał. To fajny facet, może...
- Nie! - krzyknęłam. - Źle się czuję. Nigdzie nie idę.
- No dobra, jak sobie chcesz.
  Byłam strasznie rozdrażniona ale kto na moim miejscu był nie był...

Strój Hermiony

Strój Harry'ego

Strój Ronnie

Strój Mike'a

***

Nie mogłam znaleźć porządnego stroju księcia dla Draco. Żaden nie odzwierciedlał tego co chciałam. 

Rozdział taki sobie choć źle nie jest. Oceńcie sami. 

Zapraszam do czytania i komentowania. 

Przepraszam za błędy. 

Mia Vlad