Rozdział 6

03.09.2003r , środa
  Wciąż byłam smutna. Nie chciałam aby inni to zobaczyli dlatego wolałam udawać. Luna cały czas była przy mnie. Co do Malfoy'a, nie chciałam mieć z nim nic do czynienia. Szczerze go nienawidziłam. Nie obchodził mnie jego związek z Ginny. Jest prawie dorosła. Wie co robi. James przez cały czas wnikliwie mi się przyglądał. Tak bardzo różnił się od Malfoy'a.
- Hermiono, dobrze się czujesz? - zapytał James.
- Tak. - powiedziałam z przekonaniem. - Nic mi nie jest.
- Na pewno? Widziałem do czego doszło między tobą i Draco. Mój kuzyn jest...
  Nie chciało mi się go słuchać. Chciałam się wyciszyć. Odeszłam. Podjęłam decyzję. Czas na wagary. Gdy nikt nie patrzył szybko pobiegłam do pokoju życzeń. O Boże, ja i wagary?! I to w drugi dzień szkoły! Oszalałam. Dostrzegłam, że w pokoju życzeń ktoś był. Rude włosy, zielone oczy, mężczyzna... Ron! Leżał na ziemi cały zakrwawiony. Co się dzieje, Ron? Ocknij się! Szybko pobiegłam do pielęgniarki oraz do reszty nauczycieli. Pani Pomfrey od razu się nim zajęła. I nici z moich wagarów. Teraz najważniejszy był dla mnie Ron. Harry miał właśnie Obronę Przed Czarną Magią. Zresztą ja też tam powinnam być. Wbiegłam do sali, w której uczył nasz nowy nauczyciel, Thomas Creews.
- Panno Granger, co to za spóźnianie! - zawołał nauczyciel.
- Przepraszam. - powiedziałam zdyszana. - Harry, muszę coś ci powiedzieć...
- O co chodzi? - zapytał zaniepokojony Potter.
- Ron próbował popełnić samobójstwo.
  W klasie zawrzało. Na przemian wszyscy zaczęli się przekrzykiwać. To była doskonała okazja do ucieczki. Wymknęłam się wraz z Harrym. Poszliśmy do Skrzydła Szpitalnego. Ron był wciąż nieprzytomny.
- Co mu strzeliło do głowy? - zapytał Harry.
- Nie wiem. - odparłam. - Trzeba zawiadomić Ginny.
- Jak my im to powiemy? Najpierw  Fred teraz to...
- Czy wiesz gdzie teraz jest Ginny? - zapytałam.
- Nie ale Malfoy na pewno będzie wiedział gdzie jest. - odparł Potter.
- Tylko nie Malfoy. - westchnęłam.
- Jak chcesz to ja z nim porozmawiam. - zaofiarował się Harry.
- Nie, poradzę sobie. - powiedziałam pewnie.
  Co mi przyszło go głowy? Nawet nie będzie chciał ze mną rozmawiać. Draco siedział na parapecie i patrzył przez uroczy. Wydawał się się taki miły. Jak te pozory mogą zmylić.
- Malfoy, musimy porozmawiać. - odparłam.
- Czego chcesz, Granger? - warknął blondyn.
- Gdzie jest Ginny? - zapytałam.
- A co nie wiesz gdzie jest twoja najlepsza przyjaciółka, Granger?
- Słuchaj, jej brat próbował popełnić samobójstwo. Muszę wiedzieć gdzie ona jest.
  Przez chwilę, przez tę krótką chwilę Malfoy wyglądał jakby naprawdę się przejął. To było do niego niepodobne. Podszedł do mnie bliżej. Chciał uzyskać ode mnie więcej informacji.
- Jak to się stało? - wyszeptał.
- Znalazłam go w Pokoju Życzeń. - wyjaśniłam.
  Czułam jego oddech na swojej twarzy. Pachniał rozmarynem i fiołkami?? Cóż za dziwna mikstura.
- Wiesz gdzie jest Ginny? - zapytałam jeszcze raz bardziej dobitnie.
- Nie wiem. - powiedział blondyn. - Pomogę ci jej szukać.
   On chce mi pomóc? To do niego niepodobne. Jeszcze godzinę temu mnie nienawidził. We dwójkę mamy większą szansę aby ją znaleźć.
- Dobrze. Rozdzielmy się. - powiedziałam.
  Szukaliśmy wszędzie. Luna także przyłączyła się do poszukiwań. We troje zawsze raźniej. Szukałam w dormitoriach, łazienkach, lochach i klasach szkolnych. Nigdzie jej nie było. Pozostawał Zakazany Las. Mam nadzieję, że się tam nie schowała. Wraz z Draco i Luną wyruszyliśmy do Zakazanego Lasu.
  Nagle usłyszeliśmy tupot kopyt. Przed nami ukazało się stado centaurów. Na grzbiecie jednego z nich siedziała zmęczona Ginny. Jej włosy były rozwiane, a szata cała umorusana w błocie.
- Witaj Hermiono, - powiedział jeden z centaurów.
  Zaraz, zaraz go przecież skądś znam. Firenzo!
- Cześć, Firenzo. - odparłam.
- Przyprowadziliśmy twoją przyjaciółkę. - powiedział Firenzo. - Przychodząc tu zachowała się bardzo niemądrze.
- Dziękuję. - odparłam i wnikliwie spojrzałam się na moją przyjaciółką.
  Była naburmuszona. Paniusia od siedmiu boleści. My tu ryzykujemy swoje życie aby ją znaleźć , a ona jeszcze fochy stroi.
- To do zobaczenia! - zawołał centaur i pobiegł wraz ze stadem w zupełnie inna stronę.
- Po co tam polazłaś?! - zawołałam rozzłoszczona. - To niebezpieczne. Twój brat walczy o życie, a ty sobie urządzasz piesze wycieczki!
- Nie krzycz na mnie. - odparła Ginny. - Gdy usłyszałam o Ronie, chciałam pobyć trochę sama. Nie zwracałam większej uwagi gdzie idę. No i się zgubiłam...
  - To ciebie nie usprawiedliwia. - odparłam.
- Przestań mnie strofować. Zachowujesz się jak moja matka.
  Więcej już się nie odezwałam. Chciałam dobrze, a wyszło jak zwykle czyli kiepsko. Luna mnie objęła. Chociaż ona mnie popierała.
- Granger ma rację. - odezwał się Draco.
  Chwila, czy ja się przesłyszałam? Co on powiedział? Mam rację?!
- Zachowałaś się bardzo nieodpowiedzialnie. - powiedział Malfoy. - Martwiliśmy się o ciebie, a ty jeszcze stroisz fochy i zachowujesz się jak mała dziewczynka.
  Pierwsza kłótnia młodej pary. Ginny nie chciała go słychać. Szybko pobiegła do zamku. Draco szedł powoli. Nie wyglądał na zbytnio przejętego zaistniałą sytuacją. Był pewny, że wróci. Pierwszy raz współpracowaliśmy ze sobą. Gryfindor i Slytherin kontra reszta świata. Pierwszy i ostatni raz.
  Cóż to był za dzień. Ron wciąż się nie budził. Byłam bardzo zmęczona. Zauważyłam, że Ginny nie ma w łóżku. Co ona znowu wymyśliła. Podejrzewałam, że siedzi w Skrzydle Szpitalnym i czuwa przy Ronie. Nie pomyliłam się. Płakała.
- Gin... - szepnęłam.
- Hermiona, co tu robisz? - zapytała dziewczyna.
- Zauważyłam, że cię nie ma, domyśliłam się, że tutaj jesteś i przyszłam.
- On wyjdzie z tego, prawda?
- Tak, jestem pewna. To silny facet. - powiedziałam i mocno przytuliłam do siebie Ginny.
- Herm, dzięki za dzisiaj. - odparła moja przyjaciółka.
- Nie ma za co. Od czego ma się przyjaciół.

***

I jest nowy rozdział. Co sądzicie? Nawet dobrze mi się go pisało. Mam nadzieję, że wam się spodoba. 

Dziękuję za komentarze. Dzięki temu mam dużo chęci na pisanie dalszych rozdziałów. :) 

Zapraszam do czytania i komentowania. Przepraszam za błędy.

Mia