Rozdział 30

06.02.2004r , wtorek
Tylko ze ze względu na to, że mam szacunek do moich przyjaciółek to uznałam, że oszczędzę im horzkich słów. No ile można...? Luna śpiewa przed dwadzieścia cztery godziny jedną i tą samą piosenką. Można zgłupieć. Mike słusznie schował się w swoim pokoju. Ginny nie jest wcale od niej lepsza. Pożyczyłam jej mój mugolski odtwarzacz do płyt CD no i kilka płyt. Nic tylko Britney Spears i jakieś kocie ruchy. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że zaczęły ze sobą ostro rywalizować. No, a ja chcę mieć tylko święty spokój. Na szczęście James wyjechał na kilka dni do Londynu. Miałam czas aby trochę odetchnąć. Zauważyłam Rona, który coraz więcej uśmiecha się w towarzystwie Scarlett. Oczywiście Ginny nie jest tym faktem zachwycona. Non stop biadoli i narzeka.
- Na pewno go rzuci i złamie mu serce... - mówiła Ginny. - Dlaczego on jest taki naiwny?
- Są przyjaciółmi. Czy to coś złego? - zapytałam.
- Herm, przejrzyj na oczy. To jest żmija. - wyjaśniała ruda. - Trzyma się z Greengrass i Parkinson. Są tego samego pokroju. Podstępne flądry.
- Daj im spokój. - odparłam. - Twój brat jest dorosły i wie co robi.
- A co ty tak ich bronisz?
- Po prostu uważam, że nie powinnaś się wtrącać. Choć raz sobie odpuść. - powiedziałam.
  Już więcej się nie odzywała. Kochałam moją przyjaciółkę ale czasem naprawdę przesadzała. To życie Rona i to on decyduje z kim chce być, a z kim nie. Ja i on to przeszłość. Mimo wszystko uważam, że Scarlett to dobra osoba. Jest uzdrowicielką. Może mu pomóc. Ma wredny charakter, ale czuję że to tylko sztuczna powłoka, a pod nią znajduje się naprawdę wspaniała kobieta.
  Nie tylko moje przyjaciółki przygotowywały się do konkursu. Astoria, Scarlett i Pansy tworzyły śpiewająco taneczne trio. Okazało się także, że także Draco Malfoy postanowił wziąć udział w konkursie. Jestem ciekawa jaki ma talent. Harry wraz z Mike'em zdecydowali się na pokaz magiczny.
  Ja nie chciałam brać w niczym udziału. Poszłam do pustej sali aby się w spokoju pouczyć. Dyrektorka mi na to pozwoliła. Mimowolnie wzięłam do ręki mój odtwarzacz mp3. Nosiłam go cały czas w kieszeni choć od początku roku uruchomiłam go tylko dwa razy. Podczas biegania. Włączyłam play. W tle leciała jedna z moich ulubionych piosenek: "I know you care" z repertuaru Ellie Goulding.
Zaczęłam nucić. Zawsze gdy ją śpiewam czuję się jakbym była w jakimś transie. Lecz nie teraz. Od czasu gwałtu  nigdy w dzień nie tracę czujności. A gdy jestem sama w pokoju zamykam się na klucz. Często nie mogę spać bo myślę o wszystkich złych rzeczach, które mnie spotykają.
  Nie sądziłam, że ktoś mnie podgląda. Odwróciłam się. Zobaczyłam, że to Malfoy. Stał i mi się przyglądał.
- Co tu robisz? - zapytałam.
- O to samo mógłbym ciebie zapytać. - odparł Malfoy.
- Uczę się.
  Ale wstyd. Jeśli słyszał jak śpiewam to po mnie... W życiu mi tego nie odpuści. Będzie mi to wypominał do końca życia.
- Właśnie słyszałem, Granger - powiedział blondyn. - Co to za piosenka?
- Nie znasz. To mugolska artystka. - wyjaśniłam.
 Bądź miła. Powtarzałam to sobie na okrągło.
- Czy mógłbym posłuchać razem z tobą? - zapytał Malfoy.
  Zachowaj spokój, on nie może się do ciebie zbliżyć.
-  Raczej nie. - powiedziałam powoli. - Ja już muszę iść...
- Granger, proszę... - westchnął Draco.
  Przybliżył się do mnie. O nie, i co teraz?
- No dobrze. - odparłam.
  Nie dotknęłam go nawet. Nie chciałam. Podałam mu odtwarzacz do ręki i włączyłam play. Słuchał w milczeniu. Czasem miałam wrażenie, że Draco został bardzo skrzywdzony przez los i dlatego taki jest. Lecz jego zachowanie względem mnie przeczyło temu. Nigdy nie odbyłam z nim tak spokojnej rozmowy jak teraz. Choć to jeszcze nie koniec. Muszę się trzymać na baczności. Mu nie można ufać.
- Ta piosenka wzrusza takich ludzi jak ty. - odparł z goryczą Malfoy.
- Takich jak ja? - zapytałam. - Co masz na myśli?
- Masz uczucia. Pomagasz innym, nie brak ci odwagi, a ja? Jestem zimnym draniem i egoistą. Nigdy się nie zmienię.
- Uratowałeś mnie. - powiedziałam cicho. - Omal nie umarłam. Nie wiem dlaczego to zrobiłeś, ale wiem, że wciąż musi być w tobie coś dobrego.
  Spojrzał mi głęboko w oczy. Tylko się nie zatracaj w głębi jego oczu Granger, bo będziesz stracona. Odwróciłam wzrok.
- Zrobiło się trochę ckliwie. - stwierdził Malfoy.
- No właśnie. Ja muszę wracać do domritorium. - odparłam.
  Wzięłam do ręki odtwarzacz, który Draco  trzymał cały czas w ręku. Delikatnie musnął palcami moją rękę. Przeszył mnie niesamowity dreszcz. Odwróciłam się i zamierzałam wyjść, ale ostatni raz na niego spojrzałam. Uśmiechał się.
- Wiedziałem, że się odwrócisz, Granger! - zawołał blondyn. - Pragniesz mnie...
  Mimowolnie się do niego uśmiechnęłam.
- W twoich snach!. - odkrzyknęłam i poszłam do swojego dormitorium.
 Sama nie wiem co mam myśleć. Życie mnie cały czas zaskakuję. Mam wrażenie, że to jeszcze nie koniec moich kłopotów.

17.02.2004r, sobota
  W końcu całkowicie wolny dzień od nauki. Ostatnio uczyłam się na okrągło. Nawet Harry wziął się do nauki. Zauważyłam, że znowu między nim, a Ginny się nie układa. Często ze mną spędzał swój wolny czas. Przynajmniej się nie nudziliśmy. Odwiedzaliśmy Hagrida albo wraz z Ronem spędzaliśmy czas w Hogmeade. Przypomniało mi się jak to było kiedyś. Stan Rona się poprawił. To chyba Scarlett ma niego zbawienny wpływ. Wyglądał o wiele lepiej niż parę tygodni temu. Niestety Ginny nie potrafi tego zrozumieć. Może i by zrozumiała ale nic nie wie o chorobie Rona ani o tym kim jest tak naprawdę Scarlett.
   Popołudnie spędziłam w chatce u Hagrida. Wieczorem czekała w mnie w dormitorium miła niespodzianka. Nowa współlokatorka.
- Kelly! - zawołałam i ją uściskałam.
- Witaj Hermiono. - odparła Kelly. - Dyrektorka do mnie napisała. Przekonywała w liście abym przyjechała i rozpoczęła naukę. Oczywiście czeka mnie jeszcze dwa lata nauki ale myślę, że sobie poradzę. I oto jest. Będę twoją nową współlokatorką.
- A co z Ronnie?
- Trafiła do Munga. Jest pod stałą kontrolą. - wyjaśniła.
  W końcu będę miała z kim porozmawiać. Przynajmniej miałam taką nadzieję. Wraz z Kelly poszłyśmy do Wielkiej Sali na kolację. Wszyscy wokół witali Kelly. Tylko Ginny siedziała jak zwykle jakaś naburmuszona. Chyba była zazdrosna o Harry'ego. Od razu zaprzyjaźnił się z Kelly, a na niej z kolei zrobiło duże wrażenie jego sławne nazwisko. Ginny nic nie zjadła. Po prostu wyszła. Pobiegłam za nią.
- Co jest, Gin? - zapytałam.
- Nic. - warknęła Ginny.
  Oczywiście kłamałam.
- Ostatnio dziwnie się zachowujesz. Masz jakiś problem.
- Nie, wszystko jest w jak najlepszym porządku. Mój chłopak mnie właśnie rzucił, a mój brat jest ciężko chory. Żaden problem.
- To jednak ci powiedział? - zapytałam.
- Wiedziałaś?! - wykrzyknęła zdenerwowana Ginny. - I nic mi nie powiedziałaś?!~
- Gin, to nie tak... - tłumaczyłam. - On mnie poprosił. Nie mogłam mu odmówić.
- Okłamałaś mnie. - powiedziała Ginny. - Jak mogłaś mi o czymś takim nie powiedzieć, no jak?!
  Ginny była w strasznym stanie. Płakała. Nigdy jej w takim stanie nie widziałam. Gwałtownie się odwróciła i pobiegła przed siebie. Wróciłam do Wielkiej Sali aby porozmawiać z Harrym.
- Harry, musimy porozmawiać. - odparłam.
- Teraz? - zapytał niczym nie zrażony Harry.
  Wciąż był zafascynowany rozmową z Kelly.
- Porozmawiaj z Ginny. - odparłam. - To ważne.
- Zerwaliśmy. Nie mam jej nic do powiedzenia.
  No i teraz mnie coś ruszyło. Faceci są kompletnie bez serca.
- Ty nadęty bucu! - zawołałam.
  Wszyscy odwrócili się w moją stronę. Czułam się osaczona.
- Gdyby to nie było ważne to nie kazałabym ci, żebyś to zrobił, rozumiesz?! Tu nie o ciebie chodzi. Chodzi o coś bardziej poważniejszego! Ona jest w strasznym stanie, boję, że coś się stanie, Harry. Jeśli ją wciąż kochasz to do cholery jasnej zrób coś!
- Ale dlaczego ty nic nie zrobisz?
- Bo to po części przeze mnie. - westchnęłam i wybiegłam.
  Szkoda tylko, że Ginny dowiedziała się o chorobie swojego brata w taki, a nie inny sposób. Obiecałam, że nikomu nie powiem. Ron to przyjaciel. Nie mogłam go zdradzić. Wiem , że ją w jakiś sposób zraniłam ale nie mogłam inaczej. Miałam nadzieję, że mi wybaczy. Miałam rację. To nie koniec moich kłopotów. To początek.

***

Rozdział taki krótszy. Powiedzmy że to to taka jedna część. Następny rozdział to będzie druga część.Nie wszystko się wyjaśniło. Mam pytanie. Bylibyście zainteresowani przeczytaniem miniaturki o Emmie i Tomie po zakończeniu kręcenia Harry'ego Pottera? 

Jestem zła na blogger, usunął mi końcówkę :/ jakoś odtworzyłam, ale krótszy rozdział

Zapraszam do czytania i komentowania

Przepraszam za błędy. 

Mia